ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΑΠΟ ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ

Περίληψη

Σκοπός της αναδρομικής αυτής εργασίας ήταν να συγκρίνουμε τα αποτελέσματά μας από τη χειρουργική αντιμετώπιση αρρώστων που έπασχαν από ειλεό εξ αιτίας αδενοκαρκινώματος του παχέος εντέρου προς τα αποτελέσματα που αναφέρονται από άλλους συγγραφείς. Στην οκταετία 1978-86, 23 άρρωστοι που έπασχαν από οξεία απόφραξη του παχέος εντέρου υποβλήθηκαν σε επείγουσα εγχείρηση, ενώ ένας από αυτούς με μετάχρονο καρκίνωμα χειρουργήθηκε και δεύτερη φορά για την ίδια αιτία. Σε 11 περιπτώσεις έγινε ριζική εγχείρηση (εκτομή του όγκου) και σε 13 παρηγορική ή ανακουφιστική. Τέσσερεις άρρωστοι (17%) απεβίωσαν στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο. Σε 11 αρρώστους έγινε και δεύτερη εγχείρηση, σε πέντε από αυτούς για αποκατάσταση της συνέχειας του εντέρου και σε έξι για εκτομή του όγκου. Η ιστολογική εξέταση, σε συνδυασμό με τα εγχειρητικά ευρήματα, έδειξε ότι σε μία περίπτωση η πάθηση ήταν σταδίου Α κατά Dukes, σε 7 Β, σε 11 C, ενώ απομακρυσμένες μεταστάσεις υπήρχαν σε 5. Από τη μελέτη του υλικού μας συμπεραίνεται ότι η απόφραξη του παχέος εντέρου από αδενοκαρκίνωμα δεν σημαίνει απαραίτητα προχωρημένη νόσο (8/24, 33%) αν και σε περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις ήταν προχωρημένη (16/24, 66%). Ακόμη ο όγκος ήταν εξαιρέσιμος σε πρώτο χρόνο στις μισές περιπτώσεις και σε όλες τις περιπτώσεις με ανακουφιστική πρώτη εγχείρηση, έτσι η εξαιρεσιμότητα του όγκου ανήλθε τελικά σε 79.1% (19124). Τελικά τα αποτελέσματά μας είναι παρόμοια με τα αποτελέσματα άλλων μη επιλεγμένων σειρών που αναφέρονται στη βιβλιογραφία.