Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΙΜΩΝ ΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ
Περίληψη
Η χρήση μη απορροφήσιμων ραμμάτων, ιδία μέταξας, στις επεμβάσεις των εξωηπατικών χοληφόρων και η μελέτη της δημιουργίας λίθων στο χοληδόχο πόρο ύστερα απ'αυτές, οδήγησε στην τεκμηρίωση της ευθύνης τους σαν αιτίες λιθογένεσης, για ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε αφορμή, ώστε τα τελευταία χρόνια να προτείνεται με επίταση η χρήση απορροφήσιμων ραμμάτων για όλες τις εnεμβάσεις στα χοληφόρα ή και ακόμα της πλησίου περιοχής. Οι αιτίες οι οποίες μπορεί να συντελέσουν, ώστε ένα μη απορροφήσιμο ράμμα να μεταναστεύσει στον αυλό του Χ.Π. και να αποτελέσει λιθογόνο πυρήνα είναι πολλές, αλλά οπωσδήποτε πρωταρχικό ρόλο παίζει ο φλεγμονώδης παράγοντας και η τάση αποβολής του ράμματος υπό την έννοια του ξένου σώματος. Το υλικό της ανακοίνωσης αυτής προέρχεται από τη Γενική Χειρουργική Κλινική του 1ου θεραπευτηρίου ΙΚΑ Αθήνας και το Τμήμα Γενικής Χειρουργικής του Ν.Ν.Θ.Α. «Η ΣΩΤΗΡΙΑ» και αφορά 30 εγχειρήσεις που έγιναν στο Χ.Π. για λιθιασικό αποφρακτικό ίκτερο. Σε 27 ασθενείς είχε προηγηθεί απλή χολοκυστεκτομή και ακτινολογική διεγχειρητική διερεύνηση του Χ.Π. διά του κυστικού και σε 3 συνδυασμός με παροχέτευση του Χ.Π. με σωλήνα KEHR. Σε τρεις από τις περιπτώσεις αυτές διαπιστώθηκε ότι οι χολόλιθοι είχαν λιθογόνο πυρήνα από ράμμα μέταξας. Σε όλους είχε γίνει απολίνωση του κολοβώματος του Κ.Π. με μέταξα 2-0. Με την ευκαιρία αυτή γίνεται ανασκόπηση της προσιτής σε μας βιβλιογραφίας, σχολιάζεται ο παθογενετικός μηχανισμός της δημιουργίας τους και επισημαίνεται ότι στην Κλινική μας, κατά την τελευταία 4/ετία τουλάχιστον, για την απολίνωση του κολοβώματος του Κ.Π., τη συρραφή της χοληδοχοτομής και στις χολοπεπτικές αναστομώσεις χρησιμοποιούμε απορροφήσιμα ράμματα, κατά προτίμηση από πολυγλακτίνη 910 3-0, χωρίς δυσάρεστα συμβάματα.Αναφορές
Homans, J. (1897): Gall - stones formed around silk sutures, twenty months after recoνery from cholecystectomy, Ann. Surg. 26, 114.
Larmi, Τ., Silνennoinen, Ε. (1968): Rate of formation of common bile duct stones from nonabsorbable silkworm gut. Acta Chir. Scand. 134: 82-84.
Milbourn, Ε. (1950) : On re-operafion for choledocholithiasis. Acta Chir. Scand. 99, 285.
Μυστακίδης Α., Βέλμαχος ., Σακελλαρίου Ι., Σβορώνος Γ., Τσίπας Χ., Ξuμητήρης Θ., (1985): Είναι τα μη απορροφήσιμα ράμματα αίτιο χολολιθίασις μετά χολοκυστεκτομή; 3ο Παγκρήτιο Ιατρικό Συνέδριο,
Θεσ/κη.
Μυστακίδης Α., Σεφεριάδης Φ., Σβορώνος Γ., Παλτόγλου Ι., Τσίπας Χ., Βελμάχος Γ., (1986): Ξένα σώματα χοληδόχου πόρου. XV Πανελλήνιο Συν. Χειρουργικής, Θεσ/κη .
Oppolzer R. (1965): Ligaturgranulomikterus, Wien Klim Wschf 8, 128.
Sandblom, RH, Voegtlin, W. IVY, a. ( 1935): Effect of cholecystokinin on choledochoduodenal mechanism Amer. J. Physiol. 113, 115.
Sigler L. Sahler C. (1969): Silk: The nidus of a common bile duct calculus. Surgery, 65, 276-279.
Watts J., Dunphy J. (1966): The role of the common bίle duct in biliary dynamics. Surg. Gyn. Obst. 122, 1207.