ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΖΩΑΡΙΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ SWIM-UP, MINI-PERCOLL ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΤΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΩΟΘΥΛΑΚΙΚΟ ΥΓΡΟ h.F.F.
Περίληψη
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται ευρέως οι μέθοδοι της ενδομήτριας σπερματέγχυσης (IUI) και της εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) για την αντιμετώπιση της αντρικής και της γυναικείας στειρότητας. Σημαντικός παράγοντας επιτυχίας των μεθόδων αυτών είναι η σωστή επιλογή της τεχνικής προετοιμασίας σπέρματος.
Το ωοθηλακικό υγρό (hFF) πλούσιο σε πρωτείνες, ανοσοσφαιρίνες και στεροειδή εκκρίνεται από τα κύτταρα που περιβάλλουν το ωοκύτταρο και από το ίδιο το ωοκύτταρο στα τελικά στάδια της ωογένεσης. Βιβλιογραφικά δεδομένα δείχνουν ότι διάφοροι παράγοντες που εντοπίζονται στο ωοθυλακικό υγρό έχουν τη δυνατότητα να τροποποιούν τη συμπεριφορά των σπερματοζωαρίων.
Οι ιδιαιτερότητες αυτές του ωοθυλακικού υγρού οδήγησαν στη σκέψη προετοιμασίας σπερματοζωαρίων (hFF μέθοδος) κατά την οποία τα σπερματοζωάρια εκτίθενται σε ωοθυλακικό υγρό για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Στην παρούσα μελέτη που έλαβε χώρα στο κέντρο στειρότητας της Δ' Μαιευτικής κλινικής του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, προσπαθήσαμε να εξακριβώσουμε τα πλεονεκτήματα της hFF μεθόδου σε κανονικά (γόνιμα) και μη κανονικά (υπογόνιμα) δείγματα. Για το σκοπό αυτό συγκρίναμε τη μέθοδο hFF με την Swim-up και τη mini-Percoll σε φυσιολογικά και προβληματικά δείγματα αντίστοιχα. Εξετάσθηκε η μορφολογία, η κινητικότητα και ο αριθμός των σπερματοζωαρίων πριν και μετά την κατεργασία του δείγματος και ακολούθησε σύγκριση των αποτελεσμάτων.
Με τα μέχρι τώρα δεδομένα της παρούσας μελέτης οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι τα γόνιμα δείγματα μπορούν να αντιμετωπιστούν εξίσου αποτελεσματικά τόσο με την Swim-up μέθοδο όσο και με την hFF μέθοδο. Αντίθετα υπογόνιμα δείγματα είναι προτιμότερο να αντιμετωπιστούν με τη μέθοδο Percoll.
Αναφορές
Asch RH, Balmaceda JP, Ellsworth LR and Wong PC. Gamete intrafallopian transfer (GIFT): a new treatment for infertility. Int. J. Fertill., 1985; 30: 41-45.
Berger RE, Karp LE, Williamson RA, Koehler J, Moore DE and Holmes LK. The relationship of pyospermia and seminal fluid bacteriology to sperm function as reflected in the sperm penetration assay. Fertill. Steril., 1982; 37: 557-564.
Ericsson RJ. Isolation and storage of progressively motile human sperm. Andrologia, 1977; 9: 111-114.
Gorus FK and Pipeleers DG. Α rapid method for the fractionation of human spermatozoa according to the progressive motility. Fertill. Steril., 1981; 35: 662-665.
Hull ΜΕ, Magyar DM, Vasquez JM, Hayes MF and Moghissi KS. Experience with intrauterine insemination for cervical factor and oligospermia. Am. J. Obstet. Gynecol., 1986; 154: 1333-1338.
Marrs RP, Vargyas JM, Salto Η, Gibbons WE, Berger Τ and Mishell DR, Jr. Clinical applications of techniques used in human in vitro fertillisation research. Am. J. Obstet. Gynecol., 1983; 146: 477-481.
Steptoe PC and Edwards RG. Birth after the reimplantation of a human embryo. Lancet, ίί, 1978; 336.
Yanagimachi R. Mammalian fertillisation. In Knobil Ε and Neill JD (eds), Physiology of Reproduction. Vol. 1. Raven Press, New York, 1988; p. 135.
Wong PC, Balmaceda JP, Blanco JD. Gibbs RS and Asch RH. Sperm washing and swim-up technique using antibiotics removes microbes from human semen. Fertil. Steril., 1986; 45: 97-100.
