Αξιολόγηση του εξυπηρετικού στυλ ηγεσίας προπονητών και του κατά πόσο αυτή επηρεάζει τη δια στόματος επικοινωνία νεαρών αθλητών για το σωματείο τους
Λέξεις-κλειδιά:
εξυπηρετικό στυλ ηγεσίας, αθλητές, προπονητές, ομαδικό άθλημα, δια στόματος επικοινωνίαΠερίληψη
Το εξυπηρετικό στυλ ηγεσίας έχει αρχίσει να αξιοποιείται στον αθλητισμό από προπονητές1, επιφέροντας πολλά θετικά αποτελέσματα στην ψυχολογία των αθλητών, στην απόδοσή τους και στην εξέλιξή τους. Για την επίτευξη του στόχου της εργασίας πραγματοποιήθηκε έρευνα σε 240 νεαρούς αθλητές που συμμετέχουν στα αθλήματα του ποδοσφαίρου και της πετοσφαίρισης σωματείου που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Για τη συλλογή των δεδομένων αξιολόγησης της εξυπηρετικής ηγεσίας επιλέχθηκε το ερωτηματολόγιο Revised Servant Leadership Profile for Sport (RSLP-S), διαμορφωμένο από τους Hammermeister και τους συνεργάτες του (2008). Το ερωτηματολόγιο αποτελείται από τρεις παράγοντες αξιολόγησης του εξυπηρετικού ηγέτη: α) την εμπιστοσύνη/συμπερίληψη, με 11 μεταβλητές (π.χ. ο προπονητής ενθαρρύνει το ομαδικό πνεύμα μεταδίδοντας ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση), β) ταπεινότητα, με 6 μεταβλητές (π.χ. ο προπονητής δε θεωρεί ότι η θέση του είναι αυτή που έχει δύναμη) και γ) υπηρεσία, με 5 μεταβλητές (π.χ. ο προπονητής εξυπηρετεί τους άλλους και δεν περιμένει κάποιο αντάλλαγμα). Από μία αναζήτηση της σχετικής βιβλιογραφίας δεν βρέθηκε να έχει χρησιμοποιηθεί ξανά στην Ελλάδα, οπότε ακολουθήθηκαν όλες οι διαδικασίες μετάφρασης και προσαρμογής του σε ελληνικό πληθυσμό αθλητών. Για την αξιολόγηση της δια στόματος επικοινωνίας επιλέχθηκαν οι τρεις από τις τέσσερις μεταβλητές του ερωτηματολογίου του Oliver (1999) που μελετούν την πρόθεση των παιδιών να συστήσουν το σωματείο σε άλλους, να κάνουν θετικά σχόλια για αυτό. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά των ακαδημιών και αγωνιστικών τμημάτων του υπό μελέτη σωματείου αξιολογούν θετικά τους παράγοντες: «Εμπιστοσύνη/συμπερίληψη» και «Υπηρεσία» του εξυπηρετικού στυλ ηγεσίας και μέτρια τον παράγοντα «Ταπεινότητα». Επίσης αξιολογούν θετικά την πρόθεσή τους να επικοινωνήσουν με άλλους την ικανοποίησή τους από τη συμμετοχή στο εν λόγω σωματείο. Τέλος, διαπιστώθηκε πως οι παράγοντες «Εμπιστοσύνη/συμπερίληψη» και «Υπηρεσία» του εξυπηρετικού στυλ ηγεσίας προβλέπουν θετικά τη διά στόματος επικοινωνία των νεαρών αθλητών. Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας οφείλουν να συζητηθούν διεξοδικά, διαμορφώνοντας δράσεις ανάπτυξης του εξυπηρετικού στυλ ηγεσίας από τους προπονητές του σωματείου, ενισχύοντας τη δια στόματος επικοινωνία των αθλητών και, ως απόρροια αυτής, την αφοσίωσή τους στο σωματείο, ειδικά, και στον αθλητισμό, γενικά.
Αναφορές
Alexandris, K., & Stodolska, M. (2004). The influence of perceived constraints on the attitudes toward recreational sport participation. Society and Leisure, 27, 197-217
Alexandris, K., Kouthouris, C., & Meligdis. Α. (2006). Increasing Customers’ Loyalty in a Skiing Resort: The Contribution of Place Attachment and Service Quality. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 18, (5), 414-425
Amorose, A. J., & Horn, T. S. (2000). Intrinsic motivation: Relationships with collegiate athletes’ gender, scholarship status, and perceptions of their coaches’ behavior. Journal of Sport & Exercise Psychology, 22, 63-84.
Arndt, J. (1967). Word-of-mouth advertising and informal communication. Risk taking and information handling in consumer behavior, 32(3), 188-239.
Avolio, B. J., Walumbwa, F. O., & Weber, T. J. (2009). Leadership: Current theories, research, and future directions. Annual review of psychology, 60, 421-449.
Azadfada, S., Besmi, M., & Doroudian, A. A. (2014). The relationship between servant leadership and athlete satisfaction. International Journal of Basic Sciences and Applied Research, 3(8), 528-537.
Bailey, R., Cope, E. J., & Pearce, G. (2013). Why do children take part in, and remain involved in sport? A literature review and discussion of implications for sports coaches. International Journal of Coaching Science, 7(1), 56-75.
Banville, D., Desrosiers, P., & Genet-Volet, Y. (2000). Translating questionnaires and inventories using a cross-cultural translation technique. Journal of Teaching in Physical Education, 19, 374-387.
Black, S. J., & Weiss, M. R. (1992). The relationship among perceived coaching behaviors, perceptions of ability, and motivation in competitive age-group swimmers. Journal of Sport and Exercise Psychology, 14, 309-325.
Brown, J. J., & Reingen, P. H. (1987). Social ties and word-of-mouth referral behavior. Journal of Consumer research, 14(3), 350-362.
Bum, C. H., & Shin, S. H. (2015). The relationship between coaches’ leadership styles, competitive state anxiety, and golf performance in Korean junior golfers. Sport Science Review, 24(5/6), 371-386.
Burton, L., & Peachey, J.W. (2013). The call for servant leadership in intercollegiate athletics. Quest, 65, 354– 371. doi:10.1080/00336297.2013.791870
Chelladurai, P. (1980). Leadership in sports organizations. Canadian Journal of Applied Sport Sciences, 5(4), 226-231.
Cho, O., & Kim, S. (2014). The impact of coaches’ servant leadership on athletes’ athletic performance. Paper presented at The American Association of Health, Physical Education, Recreation, and Dance National Convention and Expo, St. Louis, Missouri.
Christian, T., & Tax, S. S. (2008). Measuring word of mouth: the questions of who and when? Journal of marketing communications, 6(3), 185-199.
Coté, J., Horton, S., MacDonald, D., & Wilkes, S. (2009). The benefits of sampling sports during childhood. Physical & Health Education Journal, 74(4), 6-11.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and internal structure of tests. Psychometrika, 16, 297-334.
Dennis, R. S., Kinzler-Norheim, L., & Bocarnea, M. (2010). Servant leadership theory. In Servant leadership (pp. 169-179). Palgrave Macmillan, London.
Din, C., Paskevich, D., Gabriele, T., & Wethner, P. (2015). Olympic medal-winning leadership. International Journal of Sports Science & Coaching, 10(4), 589-604.
Drewe, S. B. (2000). An examination of the relationship between coaching and teaching. Quest, 52(1), 79-88.
Duckworth, A. (2017). Grit: The power of passion and perseverance. New York, NY: Scribner
Eva, N., Robin, M., Sendjaya, S., Van Dierendonck, D., & Liden, R. C. (2019). Servant leadership: A systematic review and call for future research. The leadership quarterly, 30(1), 111-132.
Fagaly, M. (2018). The 5 Types of Leadership Styles That Can Define Your Organization’s Culture. Berrett Koehler Publishers. https://ideas.bkconnection.com/the-5-types-of-leadership-styles-that-can-define-your-organizations-culture
Focht, A., & Ponton, M. (2015). Identifying primary characteristics of servant leadership: Delphi study. International Journal of Leadership Studies, 9(1), 44-61.
Gilham, A., Burton, D., & Gillham, E. (2014). Going beyond won-loss record to identify successful coaches: Development and preliminary validation of the coaching success questionnaire-2. International Journal of Sports Science & Coaching, 8(1), 115–138. doi:10.1260/1747-9541. 8.1.115.
Greenleaf, R. K. (1977). Servant leadership: a journey into the nature of legitimate power and greatness. New York: Paulist Press.
Gremler, D. D., & Gwinner, K. P. (2000). Customer-employee rapport in service relationships. Journal of service research, 3(1), 82-104.
Hammermeister, J., Burton, D., Pickering, M., Chase, M., Westre, K., & Baldwin, N. (2008). Servant leadership in sport: A concept whose time has arrived. The International Journal of Servant Leadership, 4(1), 185–215.
Heyler, S. G., & Martin, J. A. (2018). Servant leadership theory: Opportunities for additional theoretical integration. Journal of Managerial Issues, 230-243.
Jowett, S. (2005). The coach-athlete partnership. The psychologist, 18(7), 412-415.
Kim, H., & Hanssens, D. M. (2017). Advertising and word-of-mouth effects on pre-launch consumer interest and initial sales of experience products. Journal of Interactive Marketing, 37, 57-74.
Kim, M., Kim, Y., & Wells, J. E. (2017). Development of athletes and sport teams: The servant leadership for sport organizations (SLSO) model. International Journal of Sport Management, 18(1), 19-43.
Kim, Y. K., Trail, G., & Ko, Y. J. (2011). The influence of relationship quality on sport consumption behaviors: An empirical examination of the relationship quality framework. Journal of Sport Management, 25(6), 576-592.
Kotler, P., & Armstrong, G. (2010). Principles of marketing. Pearson education.
Li, P., Yang, X., Yang, L. X., Xiong, Q., Wu, Y., & Tang, Y. Y. (2018). The modeling and analysis of the word-of-mouth marketing. Physica A: Statistical Mechanics and its Applications, 493, 1-16.
Martens, R. (2004). Successful coaching (3rd ed.). Champaign, Ill.: Human Kinetics.
McGee-Cooper, A., & Trammell, D. (2002). From hero-as-leader to servant-as-leader. In L. Spears & M. Lawrence (Eds.) Focus on leadership: Servant-leadership for the 21st century (pp. 141-152). New York: John Wiley & Sons.
O’Boyle, I., Murray, D., & Cummins, P. (2015). Leadership in sport. New York, NY: Routledge.
Oliver, R. L. (1999), “Whence consumer loyalty?”.Journal of Marketing, 63(4), 33-44.
Patrick, H., Ryan, A., Liro, C., Fredricks, J., Hruda, L. & Eccles, J. (1999). Adolescents' commitment to developing talent: The role of peers in continuing motivation for sports and the arts. Journal of Youth and Adolescence, 28(6), 741-763
Payne, W., Reynolds, M., Brown, S., & Fleming, A. (2003). Sports role models and their impact on participation in physical activity: a literature review. Victoria: VicHealth, 74, 1-55.
Rieke, M., Hammermeister, J., & Chase, M. (2008). Servant leadership in sport: A new paradigm for effective coach behavior. International Journal of Sports Science & Coaching, 3(2), 227–239. doi:10.1260/ 174795408785100635.
Rundle‐Thiele, S., & Mackay, M. M. (2001). Assessing the performance of brand loyalty measures. Journal of Services Marketing, 15(7), 529-546.
Russell, E. J. (2016). Servant leadership’s cycle of benefit. Servant Leadership: Theory & Practice, 3(1), 3-19.
Soucie, D. (1994). Effective managerial leadership in sport organizations. Journal of Sport Management, 8, 1-13.
Streiner D.L. (1994). Figuring out factors: The use and misuse of factor analysis. Canadian Journal of Psychiatry, 39, 135-140.
Sweeney, J. C., Soutar, G. N., & Mazzarol, T. (2005, December). The difference between positive and negative word-of-mouth—emotion as a differentiator. In Proceedings of the ANZMAC 2005 conference: broadening the boundaries (pp. 331-337). Perth, Australia: University of Western Australia.
Sweeney, J. C., Soutar, G. N., & Mazzarol, T. (2008). Factors influencing word of mouth effectiveness: receiver perspectives. European journal of marketing, 14(2), 22-44.
Vallerand, R. J. (1989). Vers ine methodologie de validation trans-culturelle de questionnaires psychologiques: Implications pour la recherch´e en langue francaise (Toward a methodology of cross-cultural validation of psychological questionnaires: Implications for research in French). Psychologie Canadienne, 30, 662–680.
Vinson, D., & Parker, A. (2019). Servant Leadership and Sports Coaching. In: Sport and Christianity: Practices for the Twenty-First Century. Bloomsbury Publishing, 121-131. https://eprints.worc.ac.uk/id/eprint/9151
Wirtz, J., & Chew, P. (2002). The effects of incentives, deal proneness, satisfaction and tie strength on word‐of‐mouth behaviour. International journal of service industry management, 13(2), 141-162.
Zeithaml, V. A., Berry, L. L., & Parasuraman, A. (1996). The behavioral consequences of service quality. Journal of marketing, 60(2), 31-46.
Λήψεις
Δημοσιευμένα
Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
Τεύχος
Ενότητα
Άδεια
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:
α. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
β. Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
γ. Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας
