Η επίδραση της δραματοποίησης στη μάθηση της πάσας στην πετοσφαίριση και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής σε παιδιά δημοτικού σχολείου.
Λέξεις-κλειδιά:
φυσική αγωγή, δραματοποίηση, μάθηση δεξιοτήτων, δεξιότητες ζωής, πετοσφαίρισηΠερίληψη
Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει αν η τεχνική της δραματοποίησης, θα επιδράσει θετικά στη μάθηση της δεξιότητας της πάσας στην πετοσφαίριση και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής, σε παιδιά της Γ΄ τάξης του δημοτικού σχολείου. Οι συμμετέχοντες ήταν 94 μαθητές/τριες (αγόρια και κορίτσια), ηλικίας 8-9 ετών (ΜΟ=8,07, ΤΑ=.83). Οι συμμετέχοντες δεν είχαν διδαχθεί καθόλου βόλεϊ. Οι μαθητές/τριες χωρίσθηκαν τυχαία σε δυο ομάδες, την Ομάδα Δραματοποίησης (ΟΔΡ, Ν=48) και την ομάδα ελέγχου (ΟΕ, Ν=46). Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στους χώρους των σχολείων κατά τη διάρκεια των μαθημάτων της φυσικής αγωγής. Κατά την εφαρμογή του παρεμβατικού προγράμματος στην πειραματική ομάδα (ΟΔΡ) διδάχτηκαν η δεξιότητα της πάσας και τα γνωστικά αντικείμενα με τη μέθοδο της δραματοποίησης, ενώ στην ομάδα ελέγχου (ΟΕ) η ίδια δεξιότητα και αντικείμενα με τον τυπικό τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος της φυσικής αγωγής και σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα. Για την αξιολόγηση της πάσας χρησιμοποιήθηκε το τεστ των Bartlett, Smith, Davis και Peel (1991), τροποποιημένο για την ηλικία των παιδιών. Η αρχική μέτρηση αξιολόγησης έγινε πριν από την εφαρμογή του παρεμβατικού προγράμματος, ακολούθησε η τελική μέτρηση αμέσως μετά από την εφαρμογή της παρέμβασης και η μέτρηση διατήρησης 2 εβδομάδες μετά την τελική αξιολόγηση. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης οι συμμετέχοντες δεν ήρθαν σε επαφή με επιπλέον δεξιότητες πετοσφαίρισης. Η διαδικασία των μετρήσεων βιντεοσκοπήθηκε για να αξιολογηθεί η ποιοτική εκτέλεση (τεχνική) της δεξιότητας, αφού εξετάστηκε η εσωτερική και εξωτερική αξιοπιστία μεταξύ των παρατηρητών. Η αξιολόγηση των δεξιοτήτων ζωής έγινε με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου από τους μαθητές/τριες στην αρχή και στο τέλος του παρεμβατικού προγράμματος. Η ανάλυση διακύμανσης για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις έδειξε ότι οι ασκούμενοι της δραματοποίησης είχαν καλύτερα αποτελέσματα στη μάθηση και διατήρηση της δεξιότητας της πάσας αλλά και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής. Συμπερασματικά, η χρήση της δραματοποίησης αποτελεί χρήσιμο εργαλείο στο μάθημα της ΦΑ, για να επιτευχθούν οι στόχοι της.
Αναφορές
Άλκηστις. (1993). Θεατρική Αγωγή 1. Βιβλίο για το δάσκαλο. Αθήνα: ΟΕΔΒ.
Bartlett, J., Smith, L., Davis, K., & Peel, J. (1991). Development of a valid volleyball skills test battery. Journal of Physical Education, Recreation and Dance, 62(4), 345–351.
Belliveau, G. (2007). An alternative practicum model for teaching and learning. Canadian Journal of Education, 30 (1), 47-67.
Bolton, G. (1985). Changes in Thinking about Drama in Education. Theory into Practice, 24 (3), Educating through Drama, 151-157.
Brown, V. (2017). Drama as a valuable learning medium in early childhood. Arts Education Policy Review, 118(3), 164-171.
Celik, B. (2019). The Role of Drama in Foreign Language Teaching. International Journal of Sciences & Educational Studies, 5(4), 112-125.
Cerbo, S. N., & Rabi, N. M. (2019). Drama Activities as Tool for Socialization of Learners with Autism. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 9(6), 1251- 1261.
Demircioglu, S. (2010). Teaching English vocabulary to young learners via drama. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 439-443.
Dervishaj, A. (2009). Using Drama as a Creative Method for Foreign Language Acquisition. LCPJ, 2 (1), 53-62.
Durlak, J. A., Weissberg, R. P., Dymnicki, A. B., Taylor, R. D., & Schellinger, K. B. (2011). The Impact of Enhancing Students’ Social and Emotional Learning: A Meta-Analysis of School-Based Universal Interventions. Child Development, 82(1), 405–432.
Fitzgerald, H. (2007). Dramatizing physical education: using drama in research. British Journal of Learning Disabilities, 35, 253-260.
Freeman, G. D., Sullivan, K., & Fulton, C. R. (2003). Effects of Creative Drama on Self-Concept, Social Skills, and Problem Behavior. The Journal of Educational Research, 96(3), 131-138.
Goldstein, T. R., & Lerner, M. (2017). Dramatic pretend play games uniquely improve emotional control in young children. Developmental Science, 21, 1-13.
Healy, C. (2001). Drama in the language class. Irish Educational Studies, 20, 224-238.
Hogan, C. (2000). The impact of a peer-led program on the peer leaders’ leadership-related skills. Unpublished master’s thesis, Commonwealthn University, Richmond, Virginia, USA.
Hui, A., & Lau, S. (2006). Drama education: A touch of the creative mind and communicative-expressive ability of elementary school children in Hong Kong. Thinking Skills and Creativity, 1, 34-40.
Idogho, J. A. (2018). Teaching English As Second Language through Drama for Effective Communication Skills: A Pragmatic Perspective. Journal of English Language Teaching and Linguistics, 3(3), 259-273.
Καλαφάτη Ζ., Ζέτου Ε., Βερναδάκης Ν., & Αντωνίου Π. (2017). Η επίδραση ενός προγράμματος διδασκαλίας δεξιοτήτων ζωής στην εκμάθηση του σερβίς στο βόλεϊ και στην αντιλαμβανόμενη ικανοποίηση από το πρόγραμμα σε μαθητές Δημοτικού Σχολείου. Άθληση και Κοινωνία, 2. Ανακτήθηκε από http://ojs.staff.duth.gr/ojs/index.php/ExSoc/article/view/347
Kalidas, C. S. (2013). Drama: A Tool for Learning. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 123, 444-449.
Karakelle, S. (2009). Enhancing fluent and flexible thinking through the creative drama process. Thinking Skills and Creativity, 4, 124-129.
Kayhan, H.C. (2009). Creative drama in terms of retaining information. Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 737-740.
Kempe, A., & Tissot, C. (2012). The use of drama to teach social skills in a special school setting for students with autism. British Journal of Learning Support, 27(3), 97-102.
Lin, Y. (2010). Drama and possibility thinking – Taiwanese pupils’ perspectives regarding creative pedagogy in drama. Thinking Skills and Creativity, 5, 108-119.
Lykesas, G., Douka, S., Koutsouba, M., Bakirtzoglou, P., Giosos, I., & Chatzopoulos, D. (2018). Theatre and theatrical game as teaching methods for Greek traditional dances. Sport Science, 11, 23-30.
Mavroudis, N. (2021). The effect of Drama in education towards the subject of Physical Education in elementary schools. European Journal of Physical Education and Sport Science, 7(1), 43-55.
Μπουρνέλλη, Ν. (2002). Κινητική Δημιουργικότητα. Αθήνα.
Nascimento, M. S., & Krug, H. N. (2015). Theatre and school physical education: A sensitive dialogue in initial formation of teachers of physical education. Holos, Ano 31(3), 246-258.
Παπαδόπουλος, Σ. Π. (2010). Παιδαγωγική του Θεάτρου. Αθήνα: Συγγραφέας.
Παπαχαρίσης, Β. (2004). Εφαρμογή προγραμμάτων δεξιοτήτων ζωής στη Φυσική Αγωγή και τον αθλητισμό. Αδημοσίευτη Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Τρίκαλα, Ελλάδα.
Reppa, G. (2010). The enjoyment of two teaching programs (creative and non-creative one) in physical education. The case of 4th and 6th grade in Greek elementary school. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 2012-2016.
Sengun, Y., & Iskenderoglu, T. (2010). A review of creative drama studies in math education: aim, data collection, data analyses, sample and conclusions of studies. Procedia Social and Behavioral Sciences, 9, 1214-1219.
Stang, P. (2006). Το θέατρο/δράμα ως μέσο για τη διδασκαλία των μαθηματικών, της ιστορίας, των φυσικών επιστημών; ΝΑΙ! Πρακτικά της 5ης Διεθνούς Συνδιάσκεψης για το Θέατρο/Δράμα και τις Παραστατικές Τέχνες στην Εκπαίδευση: Δημιουργώντας νέους ρόλους στον 21ο αιώνα. Αθήνα: Το Θέατρο στην Εκπαίδευση.
Tsiaras, A. (2016). Teaching Poetry through Dramatic Play in Greek Primary School: Surveying Teachers’ an Pupils’ Views. New Zealand Journal of Research in Performing Arts and Education, 6, 38-48.
Tsiaras, A. (2012). Dramatic Play as a Means of Developing Primary School Students’ Self-concept. The Journal of Drama and Theatre Education in Asia, 3(1), 47-67.
Λήψεις
Δημοσιευμένα
Πώς να δημιουργήσετε Αναφορές
Τεύχος
Ενότητα
Άδεια
Οι Συγγραφείς που δημοσιεύουν εργασίες τους σε αυτό το περιοδικό συμφωνούν στους παρακάτω όρους:
α. Οι Συγγραφείς διατηρούν τα Πνευματικά Δικαιώματα και χορηγούν στο περιοδικό το δικαίωμα της πρώτης δημοσίευσης ενώ ταυτόχρονα τα πνευματικά δικαιώματα της εργασίας προστατεύονται σύμφωνα με την Creative Commons Attribution License που επιτρέπει σε τρίτους - αποδέκτες της άδειας να χρησιμοποιούν την εργασία όπως θέλουν με την προϋπόθεση της διατήρησης των διατυπώσεων που προβλέπονται στην άδεια σχετικά με την αναφορά στον αρχικό δημιουργό και την αρχική δημοσίευση σε αυτό το περιοδικό.
β. Οι Συγγραφείς μπορούν να συνάπτουν ξεχωριστές, και πρόσθετες συμβάσεις και συμφωνίες για την μη αποκλειστική διανομή της εργασίας όπως δημοσιεύτηκε στο περιοδικό αυτό (π.χ. κατάθεση σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή δημοσίευση σε ένα βιβλίο), με την προϋπόθεση της αναγνώρισης και την αναφοράς της πρώτης δημοσίευσης σε αυτό το περιοδικό.
γ. Το περιοδικό επιτρέπει και ενθαρρύνει τους Συγγραφείς να καταθέτουν τις εργασίες τους μέσω διαδικτύου (π.χ. σε ένα ακαδημαϊκό καταθετήριο ή στους προσωπικές τους ιστοσελίδες) πριν και μετά από τις διαδικασίες της δημοσίευσης, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραγωγική ανταλλαγή ιδεών και σκέψεων καθώς επίσης και σε γρηγορότερη και μεγαλύτερη χρήση και ευρετηρίαση της δημοσιευμένης εργασίας
